پنج شنبه , ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
Next article
تعیین هیئت رئیسه شورای اسلامی اریسمان به زمان دیگری موکول شد
Previous article
به گزارش اریسمان نیوز به نقل از آوای نطنز اول شهریور روز تولد ابوعلی سینا را به خاطر پاسداشت آن چه وی در راه خدمت به علوم پزشکی و سلامت انسان ها انجام داده است را روز پزشک و روز قدردانی از فعالیت های شبانه روزی آن ها نام نهاده اند.
پزشک علاوه بر این که باید مهارت های لازم برای درمان بیمار را داشته باشد، باید صبور، بردبار و متخلق به اخلاق عالیه نیز باشد تا بتواند به خوبی بیمار و فضای پیرامون وی را درک کرده و در مسیر درمان پا گذارد.
بالغ بر ۳۱۰ پزشک از سطح شهرستان نطنز در کشور و در حوزه های مختلف به مردم خدمات ارائه می دهند و این نشان می دهد که این منطقه ظرفیت بزرگی را برای پرورش نخبگان در حوزه علوم پزشکی دارد و همچنان نیز سیر پرورش این استعداد ها به صورت مستمر ادامه دارد.
دکتر حسین عبدلی یکی از پزشکان نامور بادرودی است که علاوه بر تخصص و مهارت در علوم پزشکی، بردبار، صبور و با اخلاق نیز هست و به جد می توان گفت که تاثیر اخلاق وی در روند رو به رشد محبوبیتش بیش از تخصص کم نظیر او بوده است.
خبرنگار پایگاه خبری آوای نطنز به مناسبت روز پزشک گفتگویی با وی انجام داده است که در زیر می خوانید
از زندگی شخصی و دوران تحصیل خود بگویید؟
متولد شهر بادرود بادرود هستم و پدرم کشاورز بود، دو خواهر و دو برادر دارم.
تا مقطع دیپلم را در شهر بادرود گذراندم و در سال ۶۳ در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پذیرفته شدم و بعدها تخصص خود را در دانشگاه کاشان گرفتم، سال سوم رشته پزشکی ازدواج کردم و حاصل این ازدواج دو فرزند بوده است؛ دخترم دانشجوی پزشکی در دانشگاه یزد است و پسرم در مقطع متوسطه درس می خواند.
آرزوی شغلی شما در دوران دبستان چه بود؟
پنجم ابتدایی که بودم دوست داشتم پزشک جراح شوم اما به دلایلی نشد اما الان از اینکه پزشک داخلی هستم خوشحالم به لحاظ اینکه کاری جامعه نگر، گسترده و به خصوص در شهرهای کوچک بیشتر مورد نیاز مردم است و گاهی بیشتر از جراح مشکلات مردم را حل می کند چون جراحی مربوط به زمان و موقعیت های خاصی است.
دلیل محبوبیت شما در بین مردم منطقه و به خصوص در بادرود چیست؟
این لطف خداوند و مردم است، من خودم از خانواده کشاورز و متوسط جامعه بودم و زمانی که مشکلات در دهه شصت شهر بادرود زیاد بود این مشکلات را لمس می کردم و اکثر پزشکان منطقه که به شهرتی رسیده اند از طبقه کارگر و کسانی هستند که در مقاطعی خودشان کار یدی کرده اند و برای همین خیلی از سختی ها را چشیده اند.
انجام فعالیت های پزشکی برای من اصلا کار سختی نیست و به دلیل همان پیشینه سخت، گاهی تا ساعت ها بدون خستگی بیماران را ویزیت می کنم و این خستگی ناپذیری و حوصله من شاید باعث توجه مردم شده است.
چرا مثل خیلی از پزشکان دیگر به شهرهای بزرگ و با امکانات بهتر مهاجرت نکردید؟
همسرم اهل بادرود و ساکن کاشان بود و ازدواج ما در منطقه بادرود انجام شد، حس کردم همه جا می شود کار کرد و از طرفی بدون شک مشکلات منطقه بیشتر به دست بومی ها حل می شود و الا به علت مسائل گوناگون از جمله معیشت سخت و آب و هوای بد اکثر پزشکان رغبت به ماندن ندارند.
واقع شدن منطقه در مرکز کشور و در مسیر شاه راه تهران به اصفهان، دور نبودن از شهرهای بزرگ و نیاز مردم خوب منطقه به خدمات درمانی باعث شده تا ماندن را بر رفتن ترجیح دهم.
نیاز مالی برای شما مطرح نیست؟
برای کار در شهرهایی مثل تهران و کاشان به من دو برابر مبلغی که اکنون درآمد دارم پیشنهاد شد ولی نرفتم، به طور حتم برای پزشکانی که در شهرهای کوچک فعالیت می کنند مساله مالی مطرح نیست، اگر چه مردم هم قدردان این موضوع هستند.
بهترین خاطره ای را که در این سال ها به یاد دارید چه بوده است؟
یکی از بهترین خاطره هایی که می توانم بازگو کنم این است که من گاهی در سال های دور برای درمان بیماران به مناطق دورافتاده و روستاها می رفتم و گاهی نیز به افاغنه ساکن در کوه ها و غیره سر می زدم.
خانمی دوقلو باردار بود و همسرش راضی به آوردن او به بیمارستان نبود و خلاصه بعد از فارغ شدن وی، همسرش به جای پول بعد چند وقت یک گوسفند به من داد که بعد از چند سال تبدیل به گله ای کوچک شد و ما از گوشت آن ها استفاده می کردیم. (با خنده)
خاطره دیگری هم که دارم این است که یک بار برای ویزیت بیماری وارد منزلی شدم و بیمار خانم مسنی بود و در همان حین که وارد می شدم شنیدم چند نفر خانمی که اطراف ایشان بودند با ناراحتی گفتند وای دکتر عبدلی آمد و این پیر زن دوباره سرحال خواهد شد. (با خنده)
اگر خاطره تلخی هم دارید تعریف کنید.
تلخ ترین خاطره پزشک از دست رفتن بیمار است اگرچه من تا امروز خوشبختانه بیش از ۲۰ مورد احیا موفق داشته ام که هنوز هم این افراد زنده اند و حتی بیماری بوده که حدود سه ساعت عملیات احیا روی این فرد انجام دادم و این مریض از سال ۷۹ تا امروز زنده است.
بهترین معلم های شما چه کسانی بودند؟
زمان جنگ تحمیلی معلم در منطقه بادرود و به خصوص در حوزه ریاضی و فیزیک کم بود و نقطه ضعف دانش آموزان هم همین مسئله بود، بهترین معلم های ریاضی و فیزیک که اهل کاشان بودند در آن سال ها به من کمک فراوانی در موفقیت تحصیلی کردند که هر دوی این افراد امروز در کاشان بیمار خود من هستند و حول و حوش ۷۰ سال سن دارند.
ارتباطم با این دو نفر هم چنان حفظ شده است و بیشترین علت موفقیت آن زمان پزشکان بادرود مدیون تلاش این دو معلم بود که بی وقفه برای موفقیت ما تلاش می کردند.
آیا مسئولان مزبوطه در این سال ها از فعالیت های شما تقدیر کرده اند؟
بله تنها یک بار یک تقدیر کتبی از طرف کمیته امداد شد، من سال ها با کمیته امداد امام خمینی (ره) نطنز همکاری می کردم و اولین برگ سرنسخه من برای کمیته امداد امام خمینی (ره) بود و شش سال این کار را انجام دادم و روزی حداقل ۱۰ بیمار زیر پوشش این نهاد را به صورت رایگان ویزیت می کردم تا این که در سال ۷۷ به کاشان منتقل شدم.
البته تقدیر و بحث مالی برای من مهم نیست چون عدد و رقم و حساب و کتاب هیچ گاه در کار من مطرح نبوده است.
نکته ای هست که خودتان بخواهید به آن اشاره کنید؟
کار پزشکی علاوه بر علم، به علاقه و تجربه و ارتباط نزدیک روحی با بیمار نیاز دارد و مهمترین نکته این است که مریض باید بفهمد که شما او را می فهمید و این شروع موفقیت یک پزشک است که باعث تشخیص به موقع بیماری می شود و می تواند مسیر زندگی یک فرد را تغییر دهد.
پزشکی یک کار صرفا علمی نیست و بزرگترین ضعف جامعه پزشکی امروز این است که اغلب پزشکان، بیمار را مثل خودشان نمی بینند و نمی توانند خودشان را جای بیمار بگذارند و این آفت پزشکی است و خطاهای پزشکی هم ناخودآگاه از همین مورد، سرچشمه می گیرد.
از این که وقت خود را در اختیار ما گذاشتید سپاسگزاریم.
*گفتگو از آ. رضوانی
۱۳۹۸/۰۵/۱۴
۱۳۹۸/۰۵/۱۴
۱۳۹۸/۰۵/۰۸
۱۳۹۸/۰۵/۰۸
مدیر مسئول :
میثم جعفری
09132624539
پشتیبانی فنی :
محسن صباحی
09139627106
ایمیل سایت :
فاکس :
03154312370