این روزها حال و هوای دهستانمان رنگی حسینی دارد و همه مشکی پوش برای برگزاری مراسم اربعین سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) آماده و مهیّا می باشند.
حالم خوش است یار دلجو، از تو می پرسم این چه حالی است که تا پیش از ورود به این زمین مطهر، غایب بود و به محض ورود به این حریم پاک حاضر شد. چه سری است که ناگاه عیان شد، اما زبان در توصیف اسرارش قاصر است. این قطعه از بهشت برکت و تهنیت دارد و در این جا فردا امروز است و تو چه سبک بالی!
ابراز نیاز به درگاه حق یکی از جلوه های ربانی است. نینوا سرزمینی است که محبوبی از محبوبان خدواند در آن آرمیده و از آنجا که حق تعالی متصف به غیرت است، خود پاسدار حریم جانان است. فلسفه زیارت تذکر و یادآوری است و ما مرغ باغ ملکوتیم نه از عالم خاک.
* امسال هم همچون سال های قبل مراسم آیینی نینوای اریسمان در بعد از ظهر اربعین حضرت امام حسین (ع) در این دهستان برگزار می گردد و خیل عاشقان و هواداران حسینی را بدین مکان می کشاند. این مراسم با دکوری جدید و با آخرین امکانات فیلم برداری میکس اجرا می شود.
مردم مؤمن و ولایتمدار اریسمان امسال نیز میزبان زائران و مشتاقانی هستند که برای گشایش روزی و حلول عشق در قلب ها و شفای بیماران و گاه در فراق عزیران از دست رفته شان آمده اند. پس ای زائر گمنام، به جست و جوی روزی معنویت باش!
سلام
چند صباحی در اختیار گروه خادمین نینوا بودم، با چشمانم نظاره گر اعمالی بودم که این افراد از خودشان و زندگیشان می گذشتند، برای چه؟ برای ارباب مظلوممان!
بدون شک، همه خوب! اما، کسی هست، چه در کسوت طنز، چه در کسوت غیر طنز، چه در برخوردهای عامه ایی، و چه در برخوردهای خاصه ایی، همش با رأفت و لبخند، برخورد می کند.
به شخصه دیده ام که کارش از روی ریا و دغل کاری نیست، ریا، آفت دین است، بنابراین دینش و آرمانی که پس از دین دارد، با خواندن زیارت عاشورا و دعای کمیل،حفظ نموده است. جوانیش را در جنگ و با خورانده شدن بمب های شمیایی صرف نمود، از آن هیچ، حاصل نشد و سالها و سال در پی آن دوید، به هیچ نرسید، همه و همهش مظلوم واقع گردید، یادم آمد، جمله ای بر زبان می آورد، که تنم لرزید، ” ۴۰ سال مردم را خنداندم، ولی خود، پشت پرده ها گریستم ” آن کسی نیست، جزء علیرضا دهشیری.
سلام
چند صباحی در اختیار گروه خادمین نینوا بودم، با چشمانم نظاره گر اعمالی بودم که این افراد از خودشان و زندگیشان می گذشتند، برای چه؟ برای ارباب مظلوممان!
بدون شک، همه خوب! اما، کسی هست، چه در کسوت طنز، چه در کسوت غیر طنز، چه در برخوردهای عامه ایی، و چه در برخوردهای خاصه ایی، همش با رأفت و لبخند، برخورد می کند.
به شخصه دیده ام که کارش از روی ریا و دغل کاری نیست، ریا، آفت دین است، بنابراین دینش و آرمانی که پس از دین دارد، با خواندن زیارت عاشورا و دعای کمیل،حفظ نموده است. جوانیش را در جنگ و با خورانده شدن بمب های شمیایی صرف نمود، از آن هیچ، حاصل نشد و سالها و سال در پی آن دوید، به هیچ نرسید، همه و همهش مظلوم واقع گردید، یادم آمد، جمله ای بر زبان می آورد، که تنم لرزید، ” ۴۰ سال مردم را خنداندم، ولی خود، پشت پرده ها گریستم ” آن کسی نیست، جزء علیرضا دهشیری.
سلام
منم با نظر “رفیق”، صد در صد موافقم، خدایا حفظش فرما!
سلام
خوبی شما
اقا واقن قشنگ و زیبا نوشتی
احسنت
خسته نباشی
سامان گلریز